Rozdział 90

*Oczami Laury*
Obudziło mnie ,,pukanie" do drzwi. A raczej dobijanie. Chciałam się przeciągnąć, ale przez to, że spałam na siedząco strasznie bolał mnie kark i kręgosłup.
-Już-powiedziałam ze strasznym bólem głowy.
-Laura, stoję tu już dość długo-powiedział wkurzony, kobiecy głos. To z pewnością Vanka.
-Już!-krzyknęłam z niechęcią i otworzyłam drzwi.
-Spójrz-powiedziała z radością wymalowaną na twarzy i wpakowała mi się do pokoju.
-Na co?-spytałam przecierając oczy.
-Na to cudo-pokazała mi dłoń. Nagle zapomniałam o bólu mojego ciała oraz o niewyspaniu. Błyszczący element garderoby mojej siostry bardzo mocno przykuwał uwagę. Lśnił i mienił się pięknymi barwami. Na moje oko był z białego złota. Po prostu cudowny...
-Skąd go masz?-spytałam zdziwiona.
-Dostałam-powiedziała z euforią czekając na moją reakcję.
-Od kogo? Tylko nie mów, że...-spojrzałam na nią. Jej twarz mówiła sama za siebie. Ale aby było lepiej jeszcze wykrzyknęła te słowa:
-Tak! Riker mi się oświadczył! Ślub, jak Mais wyjdzie ze szpitala!
-Nie wierzę! Aaaa! Van, to wspaniale!-przytuliłam siostrę.
-Ja też się cieszę! A Maia wychodzi dziś ze szpitala! I nic nie wie! Jak zobaczy pierścionek to może jej powiem. Z Rikiem tak ustanowiliśmy-zaśmiała się.
-Ross wie?-spytałam od niechcenia.
-Tak. Wiedział już wczoraj... Nadal się nie pogodziliście?-spytała Van.
-Nie wiem czy w ogóle to zrobimy. Zranił mnie-powiedziałam ze smutkiem i ściskającym sercem.
-Lau... Nie pozwól by głupia kłótnia zniszczyła waszą przyjaźń... Jesteś silna, mądra i taka śliczna... A w dodatku cierpisz jak nie rozmawiasz z nim... Ty go kochasz-powiedziała Van.
-Masz rację. Jest dla mnie jak brat-powiedziałam z lekkim uśmiechem.
-No raczej. Kochasz go jak brata-powiedziała z ironią.
-No chyba, że nie inaczej-powiedziałam pewnie.
-Ale ty tak na poważnie?-spytała.
-Oczywiście. Nigdy nic do niego nie czułam. Poza przyjaźnią, rzecz jasna-zaśmiałam się.
-Ach Lau...-uśmiechnęła się Van i mnie przytuliła.
-A teraz opowiadaj jak ci się oświadczył, kiedy i co czułaś-powiedziałam przepełniona euforią.
-A więc tak-powiedziała Van i zaczęła opowiadać...
*Oczami Rossa*
<Chwilkę wcześniej>
-I co ja mam zrobić?-spytałem swojego najlepszego przyjaciela, czyli mojego brata.
-Najlepiej jak mówiła Ber - postaraj się. Kup jej kwiatki, czekoladki i przeproś-powiedział Riker.
-Serio?-spytałem patrząc nie niego wzrokiem ,,To nie przejdzie".
-No co? Na każdą to działa-powiedział Rik.
-Ale Laura jest wyjątkowa. Nie jest jak każda dziewczyna. Ona tak łatwo się nie da. Poza tym jest dla mnie ważna-powiedziałem smutny.
-Dobrze, że ci zależy na kimś, do kogo czujesz ,,coś"-podkreślił słowo coś.
-Sugerujesz coś?-zmarszczyłem brwi.
-Kochasz ją?-spytał Riker.
-Jak przyjaciółkę!-powiedziałem pewnie. Choć tak naprawdę nie wiem, czy byłem pewny...
-Van mówiła, że do niej idzie. Podsłuchamy? Może coś powie-powiedział Rik.
-Riker! Jesteś genialny!-krzyknąłem i podbiegłem pod jej drzwi, choć to i tak Riker słuchał o czym gadają.
-I co?-spytałem po chwili.
-Gadają o naszym ślubie-powiedział rozmarzony Rik.
-A co jeszcze? Może coś, co MNIE zainteresuje-powiedziałem z wyrzutem.
-O! teraz jest o tobie!-powiedział Riker.
-Odsuń się!-powiedziałem natychmiastowo i zacząłem się wsłuchiwać. Po chwili usłyszałem jak Van coś powiedziała:
,,-Ale ty tak na poważnie?"
A po chwili Laura dodała:
,,-Oczywiście. Nigdy nic do niego nie czułam (...)"
Dalej już nie słuchałem. To tak jakby ktoś wbił mi nóż prosto w serce lub pokruszył je na milion kawałeczków...
Tak, jakby ktoś wbijał mi szpilki i celowo zadawał ból...
To uczucie, którego nie da się opisać...
Nigdy nie czułem nic takiego.
-I co?-spytał Rik podchodząc do mnie i kładąc rękę na ramieniu.
-Powiedziała, że nigdy nic do mnie nie czuła-powiedziałem czując jak łzy próbują mi się wydostać z pod powiek.
-Ale nawet....-nie dokończył, bo mu przerwałem.
-Riker, nie rozumiesz? Nic. Przyjaźń czy cokolwiek innego też nie! Nic!-krzyknąłem i udałem się na dwór.
*Oczami Mai*
Nareszcie dziś dostaję wypis. Postanowiłam oczywiście na ten temat porozmawiać z przyjaciółką. Wyciągnęłam więc telefon i zadzwoniłam do Ryd.
-Cześć kochana! Co u ciebie?-spytałam z uśmiechem na ustach.
-Alexa i Rocky są razem!-powiedziała z euforią.
-Serio? Jak to? Od kiedy?-spytałam z euforią.
-Od dziś rano. Fajnie, co nie? W zasadzie od razu jej się oświadczył-powiedziała Rydel.
-Od razu? Ale czemu?-spytałam.
-Siostra Alexy ma pięć lat, a sąd nie chciał przyznać jej opieki nad siostrą. Jej rodzice nie żyją-powiedziała smutna Ryd.
-Ale że w ogóle?-spytałam.
-Jest jeden warunek: Alexa ma mało dochodów z baru i nie jest w stanie utrzymać siostry, więc albo znajdzie pracę, w której będzie dłużej pracowała, albo wyjdzie za mąż i się ustatkuje. Rocky połączył przyjemne z pożytecznym: wyjdzie za nią i adoptują razem małą-powiedziała wzruszona Ryd.
-Jejku! To słodkie!-powiedziałam z euforią-A co u ciebie i Ella?-spytałam przejęta.
-My też mamy coś wam do powiedzenia. Planujemy spotkanie. Tylko nie wiem kiedy i gdzie. Może namów resztę i wyjedziemy na hawaje?-spytała.
-No pewnie! Cudowny pomysł!-uśmiechnęłam się do słuchawki.
-A co u Rikera i Van? No i Lau i Rossa?-spytała.
-Rik i van są parą, ale to chyba już wiesz, bo pisali ci esa. A Lau i Ross... Nie widziałam ich dość długo... Jak się czegoś dowiem, to ci dam, znać. Teraz jeszcze godzinka i wyjdę ze szpitala-powiedziałam z uśmiechem.
-A kto cię odbierze?
-Chyba Van i Rik, ale nie jestem pewna... To zadzwonię wieczorkiem! Pa-uśmiechnęłam się i zakończyłam rozmowę. Teraz czekać, aby przekazać wiadomość o Rolexsie... A może.... Sami powiedzą?
*Oczami Van*
-Dobra młoda... Jedziemy po Mais-powiedziałam z uśmiechem.
-Masz jakieś palny na jutro?-spytała Lau.
-Jeszcze nie wiem, a co?
-Może wybralibyśmy się gdzieś całą piątką?
-Liczysz na to, że w grupie szybciej pogodzisz się z Rossem?-spytałam.
-Mam taką nadzieję... Wiesz, coś się ostatnio stało-powiedziała.
-Co takiego?-spytałam przejęta. Czułam całą sobą, że chce mi się zwierzyć, pierwszy raz w życiu, tak poważnie.
-Chodzi o to, że....
-Van słońce ty moje! Jedziemy po Maię!-powiedział Riker, który właśnie wszedł. No pięknie....

***

Wyszedł dziś mi trochę dłuższy :D Mam nadzieję, że nie gniewacie się za kłótnie Raury :) Rolexa planuje ślub? A co planuje Rydellington? :DDD Ale mnie wena naszła! Jak ja coś wymyślę... Ach! Strach się bać xD Dobra, ja szpadam i zostawiam pewien ważny komunikat, który dobrze znacie :*

Reklamy na moim blogu są tymczasowo wyłączone. 

Do napisania! :*****
Rozdział dedykuję wszystkim moim 56 misiom :)))