Rozdział 85

*Oczami Laury*
<Dwa dni później>
Ja, Ross, Van oraz Riker siedzimy w hotelu jak na szpilkach oczekując telefonu od policji. Nie wychodzimy z hotelu w obawie o swoje życie i zdrowie. Każdy siedzi we własnym pokoju, a spotykamy się tylko w szpitalu, bo idziemy do Mai wszyscy razem. Nawet posiłki jadamy w swoich pokojach. Szczerze mówiąc oglądanie włoskiej telewizji, z której i tak nic nie rozumiem mnie męczy. Nie mam żadnych portali społecznościowych, bo nie uważam ich za konieczne, dlatego non stop się nudzę.
-Cześć Laura-powiedział ktoś wchodząc do mojego hotelowego pokoju.
-Hej Ross-odparłam nawet się nie odwracając. Znam jego głos bardzo dokładnie, więc szybko rozpoznałam kto do mnie wypowiedział dane słowa.
-Nie znalazłem żadnych ciekawych książek, ani nic, więc przyniosłem to-powiedział, a ja się odwróciłam w jego stronę.
-Scrabble!-krzyknęłam uradowana-Skąd je masz?-spytałam.
-Znalazłem w jednym ze sklepów. Akurat mieli scrabble po angielsku, więc skorzystałem z okazji.
-Ty zawsze na jakąś okazję trafisz-zaśmiałam się. Ten to zawsze ma farta.
-Czy tak zawsze to nie byłbym pewny. To co? Gramy, a potem zwiedzamy?-spytał, a ja tylko kiwnęłam głową z szerokim uśmiechem.
<Dwie godziny później>
-Wygrałam!-krzyknęłam po raz kolejny.
-To nie fair! Oszukujesz!-oburzył się Ross. Chyba grał w to pierwszy raz bo non stop przegrywał.
-Ciekawe jak bym miała oszukiwać-zaśmiałam się.
-Dobra, dobra. Idziemy na spacer?-spytał z uśmiechem.
-Jas...-nie dokończyłam, bo przerwał mi dźwięk telefonu.
-Halo?-odebrałam.
-Panna Laura Marie Marano?-spytał głos po drugiej stronie (słuchawki, żeby nie było).
-Tak, to ja. O co chodzi?
-Mówi komisarz Tom Nicolaus. Chodzi o sprawę Sashy Terencjo-powiedział mężczyzna.
-O jejku. Co z nią?-spytałam przejęta.
-Od razu przyznała się i rzuciła dodatkowo na policjanta. Teraz przeprowadzane są badania w sprawie tego, czy czasami zamiast do więzienia nie trafi do psychiatryka na stałe-odpowiedział.
-Do psychiatryka? Dobra, nie ważne. Przyznała się, ale podała powód?-spytałam.
-Tak. Podobno ktoś zabił jej chłopaka. Jakiegoś Davida o ile się nie mylę i za to chciała skrzywdzić pani przyjaciółkę-powiedział komisarz. ,,To David Jereny był jej chłopakiem? Ale się dobrali - on morderca ona psychopatka..." - moja kochana podświadomość dawała o sobie znać. Czekaj... On nazwał Maię moją PRZYJACIÓŁKĄ???
-Dziękuję za informacje. A jak ona trafi do więzienia czy do psychiatryka to zadzwoni pan?-spytałam z nadzieją.
-Oczywiście-odpowiedział miłym głosem mężczyzna po czym pożegnał się i rozłączył.
-Lau? Kto dzwonił?-spytał Ross.
-Komisarz. Ale chyba słyszałeś w jakiej sprawie-powiedziałam z uśmiechem na ustach. Teraz jak ją złapali to nic nam nie grozi.
-Tak, słyszałem. Teraz jeszcze bardziej chcę iść na ten spacer. Zwiedzimy Koloseum?-spytał z uśmiechem.
-Oczywiście?-również się uśmiechnęłam po czym wyszłam z Rossem zwiedzać.
*Oczami Vanessy*
-Jak się czujesz?-spytałam przyjaciółkę. Dziś tylko ja i Rik przyszliśmy ją odwiedzić.
-Nawet dobrze. Lekarze mówią, że już za 4-5 dni mnie wypuszczą-uśmiechnęła się do nas.
-To dobrze. Bałam się, że będą cię tu jeszcze długo trzymać-zaśmiałam się.
-Co ty! Moje pragnienie zwiedzenia Chin dało mi takiego kopa, że od razu mi się polepszyło-Maia jak zwykle nie przestawała żartować.
-Miejmy nadzieje, że ten stan utrzyma ci się jeszcze te pięć dni-powiedział Riker.
-No. Ja też mam taką nadzieję. Co u Rossa i Laury?-spytała Maia zmieniając temat.
-Chyba dobrze. Ross mówił, że dziś nie przyjdą tutaj, bo idą zwiedzać. Ale jutro powinni cię odwiedzić-uśmiechnęłam się.
-Razem pozwiedzać?-uśmiechnęła się Maia i poruszyła znacząco brwiami.
-Tak. Wszystko robią razem od kiedy się spotkali i od kiedy Ross uczył ją grać na fortepianie. Ale oni twierdzą, że się tylko przyjaźnią-powiedziałam patrząc to na Rika to na Mais.
-Przecież nie istnieje przyjaźń damsko-męska i oni dobrze o tym wiedzą. No chyba, że nie wiedzą-zamyśliła się Maia.
-To możemy im to uświadomić. Na pewno zdadzą sobie z tego sprawę jak już będą małżeństwem-teraz to wszyscy się zaśmieliśmy po wypowiedzi Rikera.
-A słyszeliście, co powiedział Rocky?-zaczęła Maia-Cytuję: ,,Chcę być świadkiem na waszym ślubie". Gdybyście widzieli ich miny!-zaśmiała się.
-Kiedy to było?-spytałam zaskoczona. Jakoś nie pamiętam takiego wydarzenia.
-W dzień wyjazdu Rockiego do Londynu. A właśnie, Rocky się odzywał?-spytała Maia.
-Rocky nie, ale Rydel tak. Mówiła, że poznał jakąś śliczną Alexę, RyRy wyjechał z powrotem do L.A, a Ell i Ryd są parą, ale to już wiesz-zaśmiałam się.
-No tak. Poznał Alexę, tak? No to mamy już prawie trzy pary. Teraz tylko na Raurę poczekać-zanów wszyscy się zaśmialiśmy...

***

Hejka! Jak wam dzionek mija? ^^ U mnie jak widać po rozdziale całkiem dobrze. Maia wcale nie jest taka zła, co nie? Nie bójcie się - ona i Ross nie będą parą xD Dziękuję wam za komentarze pod poprzednim rozdziałem. Alex - tobie też <3 Nie martw się - też mam sklerozę xD 

Rozdział dedykuję Ewci, która jako jedyna klikała w reklamy na moim blogu (chyba, że o czymś nie wiem). Dziękuję ci kochana! 

Oczywiście te reklamy trzeba klikać, aż do zakończenia tego bloga (a nawet po) ponieważ jak już mówiłam - wspierają moją pracę. Dlatego bardzo was proszę - klikajcie w nie! Z mojej strony to wszystko :*

Do napisania!