Rozdział 75

*Oczami Rossa*
-Riker nie widziałeś może... Przeszkadzam?-spytała Maia właśnie wchodząc do pokoju.
-Nie. Ja już idę. Cześć-powiedziałem i wyszedłem z pokoju. Majka to ma refleks, nie ma co!
*Oczami Laury*
-Może pójdziemy dziś na zakupy, co?-spytałam swojej siostry. Ta tylko uśmiechnęła się i powiedziała:
-Czekaj na mnie chwilkę. Wezmę torebkę i idziemy, okey?-spytała a ja pokiwałam twierdząco głową.
W czasie kiedy Vanessa szła po swoją torebkę zauważyłam, że do mojego stolika podchodzi Maia. Szlag...
-O cześć Lau! Coś się stało?-spytała. ,,Oprócz tego, że jedna żmija zatruwa mi powietrze swym oddechem? Nie. Skądże" - moje myśli... Jak ja was kocham! Zamiast tego powiedzieć, rzecz jasna pokiwałam przecząco głową i wymusiłam uśmiech.
-Ufff. To dobrze. Bo myślałam, że to o mnie chodzi-powiedziała i uśmiechnęła się po czym dosiadła się do stolika.  ,,Oczywiście, że chodzi o ciebie! Ty nie domyślny wyrzutku społeczeństwa".
-Już jestem!-krzyknęła rozpromieniona Van.
-To wy się pogodziłyście?-spytała Mitchell. ,,Noooo cooo tyyyy". (wyczujcie ten sarkazm :) -od autorki).
-Tak!-pisnęła Van-I w dodatku idziemy razem na zakupy-powiedziała z euforią.
-Ale czad! Paryż to miasto miłości oraz mody. Mogę iść z wami?-spytała. ,,Nieeeeee!!!!!!!"-krzyczał mój mózg. Ale za to moja głowa nie dała tego po sobie poznać. Nie robiła nic.
-No oczywiście kochana!-powiedziała moja siostra. ,,A zapowiadał się taki fajny dzień. No cóż. Może ra... spotkanie z Rossem to ulepszy" (Patka - z dedykiem dla ciebie XD - od autorki).
-To w drogę!-powiedziała optymistyczna jak zawsze Vanessa. Tsaaa... ,,Hip, hip hurrra..."
Droga mi się okropnie mi się dłużyła. Czemu? Fakt, iż szłam z tyłu za dwoma rozgadanymi dziewczynami, które co jakiś czas rzucały mi jakieś słowa, typu: ,,Prawda Lauro?". Ja, jak to ja kiwałam tylko twierdząco głową. Tsaa. Nawet ich nie słuchałam. A miało być tak pięknie!
Po chwili zrobiło mi się ciemno przed oczami.
-Zgadnij kto to?-powiedział głos, który na co dzień działa na mnie bardzo uspokajająco. Trzeba się podroczyć...
-Riker?-spytałam. Co ja powiedziałam! Przecież Ross wie, że nic nie mówię do Rikera.
-Nie-odpowiedział swoim kojącym głosem.
-Luke?-spytałam. Nagle zobaczyłam jasność. Moje oczy ujrzały światło. Widziałam bardzo daleko od siebie dziewczyny, które nawet nie zwróciły uwagi, że mnie nie ma. Po chwili Ross obrócił mnie w swoją stronę.
-Kim jest Luke?-jego twarz wyrażała złość. Tylko czemu jest zły? Może to imię mu się źle kojarzy...
-Bardzo przystojny brunet. Jego oczy... Ah! Te jego cudowne zielone oczy! Normalnie nie masz pojęcia jakie są cudowne!-powiedziałam z uśmiechem. Nie ma to jak droczyć się z najlepszym przyjacielem...
Widziałam jak jego mięśnie się napinają. Wyraz twarzy jest coraz bardziej zły...
Teraz już byłam pewna: On zna takiego Luka.
-Skąd go znasz?-spytał.
-Oj Rossy... Zezłościłeś się? Aj przestań!-zaśmiałam się i złapałam go za obie dłonie. Momentalnie jego mięśnie przestały być spięte. Zaczął się rozluźniać. To w taki sposób mogę go wkurzyć...
-Przecież nikt mi cię nie zastąpi-powiedziałam patrząc mu w oczy.
-Na pewno?-spytał.
-Chyba, że jakiś facet...-zażartowałam sobie, ale znów widząc jego wyraz twarzy powiedziałam szybko:
-To tylko żart!-zaśmiałam się, a on po prostu mnie przytulił. Jego silne ramiona sprawiły, że prawie w nich utonęłam. Przy nim byłam taka... Drobna, malutka.
-Gdzie miałaś zamiar się wybrać?-spytał.
-Do sklepu na zakupy. A co?-spytałam.
-Idziemy razem do fajnego centrum handlowego-odpowiedział po czym poszliśmy.
*Oczami Rikera*
Zostałem jak mniemam sam w hotelu. Postanowiłem gdzieś się przejść. Może by gdzieś na zakupy? Tak, wiem. Facet i na zakupy. Ale przecież mam prawo?
Szedłem już jakiś czas. Po drodze spotkałem wiele osób. Dzieci gdzieś biegnące... Kika ładnych Paryżanek. Większość załatwiała wszystko w biegu. Tak jakby czas im uciekał...
Spojrzałem na lewo. Wielkie centrum handlowe. A co było najlepsze Maia i Van tam były...
Postanowiłem udać się do tego sklepu. Van akurat przymierzała jakąś sukienkę. Była cudowna. W sensie sukienka. Cała w różnych odcieniach fioletu. Podszedłem do niej od tyłu i powiedziałem:
-Powinnaś ją wziąć. Jest przepiękna. tak jak jej właścicielka-powiedziałem. Dziewczyna się uśmiechnęła.
-Podoba ci się? Sukienka?-spytała.
-Ładnie w niej wyglądasz. To twój kolor-powiedziałem, a ona lekko się uśmiechnęła.
-Maia! Teraz tylko trzeba buty kupić!-krzyknęła, a ja się zaśmiałem.
*Oczami Laury*
Bardzo szybko nam zleciał czas. Nim się obejrzeliśmy było już późno. Ale i pięknie zarazem. Ross i ja umówiliśmy się, że spotkamy się w tej samej kawiarence, co wtedy. Poszedł mniej więcej o 18:00. Zostały mi mniej więcej 2 godziny do spotkania. Postanowiłam, że kupię sobie sukienkę na tę okazję, bo w tamtych sklepach nie za bardzo mi się podobały. Kiedy tylko weszłam ujrzałam sukienkę, którą od razu postanowiłam kupić. Wyglądała tak:

Od razu ubrałam ją na siebie. Pasowała. Poprzednie ubrania włożyłam do dość dużej torebki (ponieważ legginsy i bluzka zajmowały mało miejsca). Spojrzałam na zegarek: 19:37. Raz dwa zamówiłam taksówkę i pojechałam do wybranego lokalu.
*Oczami Rossa*
Czekałem w danej kawiarence. Stamtąd jest dosyć blisko do naszego punktu docelowego (czytaj: wieża Eiffla). Postanowiłem stąd tylko kupić lody ,,na wynos".
Siedziałem przy stoliku monotonnie miętoląc bransoletkę. Spojrzałem na zegarek. Wskazywał godzinę 20:13. Spóźniła się. Dość dużo.
Kiedy myślałem, że przyjaciółka już nie przyjdzie wstałem od stolika. Szedłem ze spuszczoną głową kiedy nagle na kogoś wpadłem.
-Przepraszam-powiedziałem.
-Nic nie szkodzi. Dziś mam taki dzień-powiedziała blond-włosa dziewczyna, na którą właśnie wpadłem.
-Widzę, że pan się śpieszy-powiedziała.
-Jaki pan. Jestem Ross-powiedziałem.
-Lara (nie mogłam się powstrzymać Alex :) -od autorki)-powiedziała dziewczyna i podała mi rękę.
-Ja się nie śpieszę, a ty?s-pytałem dziewczyny.
-Czekam na chłopaka. A ty?-spytała.
-Czekałem na dziewczynę. Ale nie przyszła-powiedziałem ze smutkiem.
-Przykro mi. Ja już muszę iść. Hejka-powiedziała i poszła do jakiegoś stolika.
No to niestety mam pecha. Koniec. Laura nie przyszła, nawet nie wiem gdzie jest.
Wyszedłem z kawiarni. Kopałem co chwila jakiś kamyk. Szedłem nie zważając na nikogo. Byłem lekko mówiąc wkurzony. Zastanawiałem się czemu nie przyszła. A może Luke istnieje? Kiedy mówiła o jego ,,pięknych, zielonych oczach" znów poczułem to samo uczucie, co wczoraj. Ale w przyjaźnie, to chyba normalne, prawda?

***

Spodziewaliście się? :D Mam nadzieję, że nie. Laura wystawiła Rossa... Kto się spodziewał? Ja sama nie wiedziałam, że tak wyjdzie :) Co ja z nimi mam... XD Patka, twoje jakże cenne uwagi wzięłam sobie do serca. Ja wiem niewiasto, że ty im randkę chciałaś szykować i kiss <3 Ja wiem! Abi wszystko wie! Buahahaa! Nie odbija mi trochę :* W każdym bądź razie pamiętaj: ja się tu niecierpliwie i czekam na nexta! Ale to już! Rossssdział 11! Alexa (bo tak se pozwolę mówić na moją wariatkę, Olę) wstawiła wczoraj 6! Teraz twoja kolej! XD
A komentarz Żeleczka mnie Rossswalił XD (jejku! ta długość! Te słowa :'( Wzruszyłaś mnie! )
Do napisania!
P.S
Jestem chora i trudno mi się pisze (pisałam rozdział wczoraj, a wtedy czułam się okey). Więc nie wiem kiedy rozdział kochani :/ Mam nadzieję, że szybko :) Skoro macie już trochę Raury mogę liczyć na was i wasze komentarze? :*