Rozdział 77

*Oczami Laury*
Wieczór. Wieża Eiffla. Najlepszy przyjaciel u boku oraz widok zapierający dech w piersiach. W życiu bym nie pomyślała, że przydarzy mi się coś takiego. Nigdy nie byłam na jakiś takich większych wakacjach z powodu braku kasy. No i też list taty wiele wyjaśnia. Życie jest piękne tylko my tego piękna nie dostrzegamy. W dużych miastach ludzie wszędzie się śpieszą, nie mają czasu nawet rozmyślać o pięknie, które nas otacza. Ludzie na wsi za to są bardziej rozsądniejsi. Często swą uwagę skupiają na drobnych rzeczach, wręcz błahostkach, których ludzie z miast nawet nie widzą. Ale ja starałam się zawsze to dostrzegać. Nie chodzi mi tylko o piękne budowle, cudy świata  czy inne piękne rzeczy skonstruowane przez ludzi. Bardziej chodzi mi na myśli zjawiska, roślinność czy inne cudy, ale natury.
-Ślicznie prawda?-spytałam swojego przyjaciela. Tak jak ja był wpatrzony w krajobraz przed sobą.
-Wspaniale. Cieszę się, że tu jesteśmy-powiedział z uśmiechem.
-Ja również. Na takie wakacje to ja mogłabym jeździć codziennie-zaśmiałam się.
-Codziennie w inne miejsce?-spytał mnie Ross.
-Czemu by nie. Fogg w 80 dni zwiedził cały świat. ja przy naszych środkach transportu też bym to zrobiła-powiedziałam nadal patrząc przed siebie.
-Sama?-dopytywał mój przyjaciel.
-Sama czy z kimś... Co to za różnica?-kątem oka widziałam jak jego kąciki ust podnoszą się do góry.
-Dla mnie jest różnica. Wolałbym okrążyć naszą planetę z kimś bliskim, aby mógł dzielić się tym pięknem oraz spostrzeżeniami z tą osobą-powiedział.
-Nie głupie. Powiem lepiej: nawet mi się to podoba. Tylko z kim miałbyś zamiar tak jeździć, co?-spytałam.
-Nie wiem.
-Ja to bym pojechała z Van-powiedziałam pewnie, a z jego twarzy znikł uśmiech. Czy on nie lubi Vanessy?
-Tylko z Van? To twoja siostra. Na pewno by nie pojechała. Nim się obejrzysz ona i Riker staną na ślubnym kobiercu i będą odmawiać przysięgę małżeńską-zaśmiał się Ross.
-No może... To w takim razie pojechałabym z kimś bliskim. Bardzo bliskim...-widziałam, że się uśmiecha-Może nawet z ulubionym zwierzaczkiem? A może z Anastasią? Chyba, że z mężem! Tak. Ale to później. Za kilka lat-zaśmiałam się. Na jego twarzy znów zawitał grymas. O co mu chodzi?
-Anastasia? Kto to?-zapytał po chwili.
-Dziewczyna z sierocińca. Moja współlokatorka. Może przy innej okazji ci o niej opowiem. Teraz nie mam ochoty na wspominanie tamtych lat-powiedziałam i spojrzałam na niego.
-Nie ma sprawy. Robi się coraz ciemniej, a ja chciałem zwiedzić jeszcze jedną atrakcję. Idziemy?-spytał.
-Wiesz co? Na dziś mi starczy atrakcji. Może pójdziemy tam gdzie chcesz jutro? Hmm? Co ty na to?-spytałam go. Zaśmiał się.
-Przyznaj, po prostu chcesz pójść w inne miejsce w innej kiecce-spojrzał na mnie z uśmiechem.
-Czy ty musisz tak dobrze mnie znać?-spytałam retorycznie, po czym oboje powróciliśmy do gapienia się na Paryż - Miasto Miłości.
*Oczami Rockiego*
-A więc Alexa... Nie wiedziałem, że jesteś z Los Angeles-powiedziałem z uśmiechem do nowej znajomej.
-Wiesz... Nikomu się tak tym nie chwalę. Ale ty też jesteś z LA. Zresztą, na początku nie mogłam w to uwierzyć: Rocky Lynch, członek mojego ulubionego zespołu siedzi w TEJ knajpie!-uśmiechnęła się szeroko.
-Tsa... W zasadzie zespół jest zaskoczony-powiedziałem z niechęciom.
-Czemu?-spytała zaciekawiona.
-Wiesz... Ostatnio przeżyliśmy parę tragedii... Ale nie chcę o tym mówić-machnąłem ręką. Bałem się, że nie zrozumie tego. Jednak ona ciepło się uśmiechnęła i powiedziała:
-Nie chcę naciskać. Widzę, że nie jesteś gotowy-po czym złapała maja dłoń. Kobieta ideał!
-Masz chłopaka?-spytałem po chwili.
-Nie wiem, czy bym z tobą tu siedziała, gdybym miała chłopaka-zaśmiała się.
-Nie wierzę! Taka ładna dziewczyna?
-Ładna buźka to nie wszystko. Mam trochę beznadziejny charakter (Charakter jak mój XD -od autorki).
-Inteligentna jesteś.
-Za taką się też nie uważam. Gdybym była inteligenta nie pracowałabym teraz w barze, tylko miała jakieś większe ambicje-powiedziała i cofnęła dłoń oraz spuściła głowę.
-A gdzie wcześniej pracowałaś?-spytałem.
-Jako makijażystka aktorów. Ale wynikła z tego taka głupia sytuacja, że... Szkoda gadać. Też na razie nie chcę o tym mówić, bo to jeszcze świeże-powiedziała ze smutkiem.
Czas z nią leciał szybko. Nawet za szybko. Szybko staliśmy się dobrymi znajomymi. Wierzę, że może niedługo zostaniemy przyjaciółmi...
*Oczami Rikera*
-Nie żeby coś, ale już prawie północ-powiedziałem ziewając.
-No i?-spytała Van.
-To, że młodych chyba jeszcze nie ma-powiedziałem.
-Skąd wiesz, że ich nie ma?-spytała Maia.
-Przeczucie. Chodźmy do ich pokoju, to się przekonamy-powiedziałem i po chwili wszyscy byliśmy gotowi do ,,małej podróży"...

***

Hejka! Widzieliście już zdjęcia z ostatniego odcinka A&A??? O Matko *-* Żakochałam Śie! XD Liczę na was! Piszcie w pytania i propozycje, co chcielibyście w blogu, jak sobie wyobrażacie pierwszy pocałunek Raury (w sensie gdzie, a nie z opisywaniem XD) I coś co pomogłoby mi odzyskać wenę :) Do napisania!!!!
Liczę na wasze komentarze miśki! Proszę was o nie <3
:*
Zapomniałam, że rozdział był w środę XD