Rozdział 57

*Oczami Laury*
Późnym wieczorem wróciliśmy do naszej wioski. Zwiedziliśmy potem jeszcze kilka atrakcji, ale nie będę już o nich opowiadała. W każdym bądź razie zabawa była przednia.
Po powrocie do swojego domu zaprosiła nas Rydel. O dziwo nawet dla mnie byłą bardzo miła. Postanowiłam o tym pogadać z mym najlepszym przyjacielem.
-O co chodzi twojej siostrze?-spytałam.
-A co ma jej być? Bo chyba nie rozumiem.
-Jest dla mnie inna...
-Znowu cię dyskryminuje?-Ross zmienił wyraz twarzy na zły.
-Nie! Po prostu jest dla mnie... miła-powiedziałam po chwili.
-To chyba dobrze?
-No tak, ale... Zresztą nie ważne-machnęłam ręką.
-No mów!-poganiał mnie przyjaciel.
-Innym razem. Zmęczona jestem.
Nagle usłyszałam wołanie z pokoju Rydel. O dziwo, ku zaskoczeniu mego i innych wołała moje imię. Niepewnym krokiem ruszyłam w stronę jej drzwi, ponaglana przez przyjaciela. Już po niecałej minucie byłam przed jej drzwiami. Były otwarte. Pierwszy raz jestem w jej królestwie. Było takie... Różowe? To mało powiedziane. Ściany były koloru mocnego różu, tak samo jak krawędzie szafek. Same szafki były blado różowe. Było ich sporo i postawione tylko po prawej stronie. Po lewej znajdowało się jasno-różowe biurko, na którym widniała różowa lampka i różowy laptop, a obok tego, ku mojemu zaskoczeniu biały tablet, ale z różową Hello Kitty. Dywan był różowy, lampy takie same, a nawet pianino, które stało przy oknie. Raziło różem.
-O cześć Laura-powiedziała nieśmiało-Siadaj-pokazała dłonią na różowy fotel. Nie dobrze mi od tego różu.
-Chciałam z tobą pogadać. A raczej przeprosić. Chodzi o to, że... Że ja... No wiesz... Byłam zazdrosna o ciebie i mojego brata-powiedziała, a ja zaczęłam powoli trawić jej słowa. Dlaczego?
-Chodzi o to, że ty spędzałaś z nim dużo czasu i to tobie on się zwierzał, a mi przestał. Ale zrozumiałam z pomocą twoich sióstr, że mój brat jest na tyle duży, że szuka kogoś, w kim będzie miał oparcie przez całe życie, kto go nie zawiedzie i kto zawsze będzie z nim i go nie zostawi oraz zrobi dla niego wszystko. I najwyraźniej znalazł-pewnie powie zaraz: ,,To Maia"-Znalazł ciebie-powiedziała i lekko się uśmiechnęła. A ja? Siedziałam u niej z otwartą buzią trawiąc każde jej słowo. Chodzi o mnie? O Laurę Marie Marano? Rozmawiamy... O... O mnie?
-Dlatego, jeżeli jest jeszcze szansa, że kiedykolwiek i do mnie coś powiesz, to chciałabym z niej skorzystać. Chciałabym być twoją przyjaciółką-powiedziała ze szczerością i spuściła głowę. A ja podeszłam do niej i ja przytuliłam.
-To Delly, co będzie z tą... Nie przeszkadzam?-spytał Ell, który wparował do pokoju.
-Nie nie! O co chciałeś zapytać?-powiedziała Delly, a ja zeszłam do Rossa i innych. Czemu Ell się tak zdziwił? Zapewne przez to, że jeszcze tydzień temu Rydel wyłupałaby mi oczy, albo coś zrobiła, a teraz mnie przytula. Dziwne, co nie?
-I jak tam?-spytał Ross i objął mnie ramieniem.
-Jest dobrze-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego.
-Czyli?
-Pogodziłyśmy się, a Rydel chce, bym do niej również mówiła.
-A co z twoimi siostrami?
-Do nich też się odzywam. Tylko więcej, a do Rydel jeszcze w ogóle...
-A masz zamiar w ogóle z nią gadać?
-A żebyś wiedział, że mam-powiedziałam, a do kuchni (czyli pomieszczenia, gdzie aktualnie się znajdowaliśmy) wparował Riker.
-A co wy tu robicie?-spytał zaskoczony.
-Gadamy?-odpowiedział z ironią Ross.
-Właśnie widzę-powiedział i zmrużył oczy.

***

Obiecany rossdział<3 Pamiętacie warunek

40 kom - next

40 i więcej - szybszy next

Jak na razie mam napisane kilka rozdziałów dlatego część pojawi się szybko, ale reszta z opóźnieniem. Do napisania!