Rozdział 49 cz. 1

Notecka:*
*Oczami Laury*
Wyszliśmy z ,,tego czegoś" kierując się w stronę domu Rossa. Czasem mnie zastanawia, czemu on w ogóle mi pomaga...
Na dworze było ciemno i bezchmurnie. Widziałam każdą gwiazdkę na niebie oraz księżyc, który był w pełni. Jego blask oświetlał większość miejsc, dlatego nie było całkiem ciemno. Było tak spokojnie i pięknie... W miastach nie jest on tak bardzo widoczny, ponieważ jego blask, miesza się z blaskiem świateł ulicznych oraz z domów mieszkalnych. Dlatego właśnie uwielbiam wioski. Te świeże powietrze, te cudowne widoki, ten spokój, którego za bardzo nie można otrzymać w dużych miastach... No i przyjaciele na całe życie. Tam jest wielkie prawdopodobieństwo, że cię zostawią dla kariery, a tu? Chyba, że wyjadą, ale i tak po pewnym czasie wrócą, bo za takim czymś naprawdę się tęskni...
-Laura?-głos Rossa wyrwał mnie z przemyśleń.
-Tak?-spytałam.
-Już jesteśmy blisko. O czym tak myślałaś?
-O tym, że jest tu tak pięknie, a ja w dodatku mam piękne widoki plus wspaniałego przyjaciela-mówiąc to zaczęłam się uśmiechać.
-No wiem. Jestem taki uroczy...-przerwałam mu.
-I do tego taaaaki skromny-zaśmieliśmy się.
-Panie przodem-powiedział i otworzył mi drzwi. A tam co zastaliśmy? Całą rodzinkę przy stole, a do tego obok policja! Naprawdę go kochają...
-Gdzieś ty był!-krzyknęła Maia i rzuciła się mu na szyję-Nic wam nie jest?-dodała, a ja poczułam taką nagłą złość. Nawet przy mnie chce mi zabrać przyjaciela!
-Byliśmy z Laurą u niej-powiedział ze stoickim spokojem Ross.
-Martwiliśmy się-powiedział Riker.
-Nie odbierałeś telefonu!-pierwszy raz w oczach Rydel widziałam taką troskę... Tego nie da się opisać. Teraz była inna.
-Czy to jest ta państwa zguba?-spytał jeden z policjantów. Pokiwali zgodnie głowami.
-W takim razie nic tu po nas...-powiedzieli i poszli rzucając przed wyjście jeszcze krótkie ,,Do widzenia".
-A tak bardzo się martwiliście, że policję nasłaliście na nas?-spytał z rozbawieniem Ross. Im do śmiechu nie było...
-Myślałem, że Rydel na zawał zejdzie-powiedział szeptem Ell.
-Aż tak źle?-spytał go również szeptem Ross.
-A tak w ogóle, to co robiliście o 23:00 u Laury w domu?-spytała dotąd milcząca Ana.
-A rozmawialiśmy sobie. Nie można?-spytał z ironią Ross.
-O tej godzinie to małe dzieci idą spać, a raczej są już pod kołderkami-powiedział Rocky.
-To co ty tu jeszcze robisz?-spytał go Ross. Zaśmiałam się cicho.
-Dobra! Najważniejsze, że nic nikomu nie jest, tak?-spytał Ryland. Najmłodszy, a najrozważniejszy.
-Maia?-spytał Ross-Mogłabyś przenocować Laurę? A potem razem z nią zamieszkać?
-Jasne, czemu nie. A coś się stało?-spytała.
-Po prostu martwię się o nią. Wiesz... Sama w wielkim domu na miesiąc, bez sióstr-dokończył mój przyjaciel.
-Okey. Będzie fajnie, co nie Laura?-i jak jej tu nie lubić? A, wiem jak! Chce mi zabrać przyjaciela! Jednak jest jeden powód, dla którego nie muszę pałać do niej sympatią. Dlatego po prostu lekko uśmiechnęłam się, co dziewczyna natychmiastowo odwzajemniła.
-To co? Idziemy spać?-spytał Ross przeciągając się i udając zmęczenie. Czemu udając? Po nocy tak pełnych wrażeń - nie zaśnie...

***

Coraz bliżej końca! Rozdział pojawi się 20.07.2014 roku:) Wiem... Nie dobra ja:) Kończy sezon 1 dopiero za trzy dni:) Ale mam swoje powody:) Ale spokojnie - 2 część rozdziału już jutro:) Kocham was ze te 19 komów przy poprzednim rozdziale:) Ten jest trochę nudny, bo jest wstępem do części 2. Postaram się coś jeszcze namieszać:) Jaki będzie jutro rozdział? Nie wiem. Zależy od mojego humoru:) Buahaha! Nie dobra ja XD Do napisania!