Rozdział 79

Notecka :*
*Oczami Laury*
-Podoba ci się?-spytał Ross z nadzieją.
-Ross... Ja zawsze chciałam zobaczyć Luwr!-uściskałam go bardzo mocno, po czym podbiegłam bliżej do Luwru.
Konstrukcja wyglądała jakby była to szklana piramida. Oczywiście jest to jeden z zabytków tego pięknego miejsca. Zawsze chciałam go zobaczyć. I moje marzenie się spełniło!
-Pójdziemy potem w jakieś inne miejsce-powiedział tajemniczo mój przyjaciel.
*Oczami Rikera*
-To co dziś robimy?-spytałem patrząc na dziewczyny.
-Hmmm... Ja to bym wieżę Eiffla zwiedziła-powiedziała rozmarzona Van.
-A ja bym...-zaczęła Maia ale jej przerwałem.
-Idziemy na wieżę Eiffla!-powiedziałem z entuzjazmem.
-Serio?-spytała z nadzieją Vanessa.
-Serio?-spytała z ironią Maia. Ona chyba wie, że Van mi się podoba. Zresztą to za bardzo widać.
-Idziemy!-krzyknęła uradowana Van i wyciągnęła nas z hotelu.
*Oczami Rydel*
-Rocky? To ty?-spytałam słysząc odgłos skrzypiących drzwi. Byłam sama w domu, więc bałam się kto to przyszedł.
-Tak to ja. Ryd, chcę ci kogoś przedstawić. To jest Alexa-powiedział chłopak, który właśnie wszedł do domu. Spojrzałam w jego stronę. Przed moimi oczyma ukazała się śliczna brunetka, o brązowych oczach. Była niższa o głowę od Rockiego, za to bardzo chuda. Jednym słowem: śliczna.
-Cześć. jestem Rydel-powiedziałam z uśmiechem i podeszłam do niej.
-Alexa, jak zresztą Rocki wspomniał. I znam cię . Uwielbiam wasz zespół-powiedziała z uśmiechem. Na samą myśl o zespole zrobiło mi się smutno. Szkoda, że już nie gramy.
-Ale my...-nie dokończyłam, bo mi przerwała.
-Tak, wiem że zespół jest zawieszony. Rocky mi powiedział-powiedziała ze smutkiem. Spojrzałam na Rockiego ze złością.
-Zostaniesz na obiad?-spytałam z nadzieją.
-Jeśli to nie kłopot-powiedziała zawstydzona. Rozumiem ją. Gdyby mnie zaprosił na obiad zespół, który lubię sama bym tak zareagowała.
-Oczywiście, że to nie kłopot! Przyda mi się towarzystwo-uśmiechnęłam się. Dziewczyna podziękowała i po chwili zabraliśmy się za robienie obiadu. Co jak co, ale jeszcze nie zdążyłam go zrobić, a pomoc mi się przydała...
*Oczami Laury*
<Trzy godziny później>
-Po raz kolejny: Nie. Wierzę-powiedziałam zaskoczona z otwartą buzią.
-Po raz kolejny zapytam: podoba ci się?-spytał Ross z uśmiechem.
-Jeszcze pytasz? Słynne miejsce Notre Dame! Kto by nie chciał tu być?!-krzyknęłam z euforią.
-Zwiedzamy?-spytał z uśmiechem.
-Oczywiście, że tak!-i takim oto sposobem zwiedzaliśmy kolejny zabytek Paryża... Czyż to nie piękne?
*Oczami Rikera*
<W tym samym czasie>
-To Luwr!-krzyknęła uradowana Maia.
-Uznałem, że po wieży Eiffla najlepiej będzie przyjść tu-uśmiechnąłem się.
-Kochany jesteś!-krzyknęła Maia i mnie przytuliła, po czym podbiegła bliżej Luwru.
-Super tu jest-powiedziała z uśmiechem Vanessa.
-Podoba ci się?-spytałem z nadzieją.
-Oczywiście! Jest cudownie-uśmiechnęła się.
-Maia? Możemy się przejść?-spytałem przyjaciółkę.
-A idźcie! Ja tu zostanę!-powiedziała z euforią.
-Chcesz mnie zabrać na spacer?-spytała Van.
-Oczywiście.
<Pół godziny później>
-Co to za piękne miejsce?-spytała z uśmiechem.
-Sekwana-odpowiedziałem.
-Jak tu pięknie-powtórzyła.
-Mogę prosić na łódkę?-zapytałem z uśmiechem.
-Oczywiście-odpowiedziała i razem wsiedliśmy.
Łódka dryfowała sobie spokojnie, kiedy my oglądaliśmy piękny krajobraz. Po chwili zawahania powiedziałem:
-Vanessa... Znamy się... No tak... Trochę? Tak. To dobre określenie-zaśmiała się, kiedy to mówiłem.
-I co w związku z tym?-spytała.
-No ja... To znaczy...-nie mogłem się wysłowić.
-Tak?-spytała.
-No... Chcesz zostać moją dziewczyną?-spytałem zamykając oczy. Jej reakcji się nie spodziewałem...
*Oczami Laury*
-Gdzie teraz?-spytałam.
-Wiesz... Chciałem, abyśmy gdzieś pojechali-powiedział Ross.
-Gdzie?-spytałam z zaciekawieniem.
-Do Chin-powiedział pewnie.
-To... Taki żart?-zaśmiałam się nie będąc pewna tego, czy on próbuje mnie wkręcić czy serio chce mnie zabrać do Chin.
-Nie Laura. To nie jest żart. Chciałbym abyśmy pojechali do Chin-powiedział serio poważnie.
-Ale z kim?-spytałam.
-Ty, ja, Van, Riker i Maia-na ostatnie zrobiło mi się nie dobrze. ,,Jej! Majeczka jedzie z nami! Hurra! Ale sarkazmem daje!" - mój mózg...
-Oczywiście!-krzyknęłam podekscytowana i przytuliłam szczęśliwego Rossa.
-Ale kiedy?-spytałam po chwili odrywając się od niego.
-Jutro z samego rana. Także zbieramy towarzystwo i jedziemy!-powiedział szczęśliwy. Jejku! Gdyby nie to, że rodzice nie żyją i dostałam dom w spadku, to bym nie pojechała nigdzie i przede wszystkim nie spotkała Rossa. Życie jest pełne niespodzianek. Niektórzy mówią, że życie jest brutalne, pozbawione kolorów. Ale to nieprawda. Życie jest kolorowe. Tylko to ludzie są daltonistami...

***

Hejka! Spodziewaliście się? Wycieczka do Chin! Sama się nie spodziewałam :) Ale kto mnie ogarnie? XD Oczywiście to nie koniec niespodzianek. A to do Van i Rikera zainspirowałam się pomysłem Dagii oraz Patki XD W życiu bym nie wpadła na łódeczkę XD Ale dzięki wam niewiasty :D Patka, oczywiście poczekam na twój jakże wyczekujący rozdział :) Rozumiem, że nie masz czasu (sama często nie mam, na przykład też teraz. Piszę do ciebie w notce, bo blog działa mi tylko na phonie, więc musiałabym skomentować ci rozdział z phona, ale to dużo czasu i pisze w notce... Jeżeli nie rozumiesz tego w nawiasie to spoko XD Ja i moja logika :) ) A więc rozdział z dedykacją dla wszystkich którzy skomentowali poprzedni. Następną dedykację (w sensie do następnego rozdziału) otrzyma ostatni komentarz pod tym rozdziałem :D

Czekam też na wasze propozycje w zakładce ,,Pytania i Propozycje" :*

Do napisania <3