Rozdział 62

*Oczami Laury*
<Następny dzień>
Wstałam wcześnie ubierając na siebie neonową sukienkę i do tego trampki w kolorze białym. Dziś znów jesteśmy zaproszone do Lynchów na obiad. A raczej na grilla. Dokładnie na godzinę 11:00, a że jest 10:44 to idziemy - TERAZ.
Szybko doszyłyśmy do posiadłości naszych znajomych oraz mego przyjaciela. Vanessa zapukała, a po chwili w drzwiach pojawił się Rocky.
-Wy pewnie do Delly, a ty-pokazał palcem na mnie-do Rossa. Ross u siebie, Ryd w kuchni.
-Okey-powiedziały lekko zdziwione dziewczyny. Po chwili opuściłam me siostry i poszłam do wspomnianego osobnika, który podobno jest u siebie w pokoju.
Zapukałam. Usłyszałam ciche ,,proszę", więc po chwili otworzyłam drzwi. Ross siedział na fotelu i coś brzdąkał na gitarze. Nawet mnie nie zauważył.
-Mogę?-spytałam, a on natychmiastowo spojrzał w moją stronę.
-Laura?-spytał lekko zaskoczony.
-A kogo się spodziewałeś?
-No nie wiem... Rydel?
-Przecież byliśmy umówieni-powiedziałam, a on pacnął się w czoło.
-Racja-uśmiechnął się do mnie-A więc co cię sprowadza?
-Jak to co? Przyszłam zobaczyć się z przyjacielem. Ale jak mnie nie chcesz, to sobie idę-powiedziałam i zmierzałam w kierunku wyjścia.
-Żartujesz sobie? Siadaj-pokazał gestem ręki, abym usiadła na fotel obok.
-Tak sobie myślałam, że może napiszemy jakąś piosenkę razem.
-A kiedy?
-Obojętnie. W wolnym czasie na przykład...
-Dobry pomysł.
-To fajnie-i teraz nastało coś, czego nie cierpię - niezręczna cisza. Nie wiem czemu, ale zawsze cisza była dla mnie przyjemna. A szczególnie w jego towarzystwie. Teraz jest jakoś inaczej... Ja bawiłam się swoimi włosami, Ross natomiast stukał palcami o gitarę.
Po chwili do pokoju weszła Vanessa.
-Chodźcie na grilla-jestem jej wdzięczna za to, że weszła teraz do pokoju.
-To idziemy-powiedziałam z lekkim uśmiechem.
-To idziemy-odwzajemnił uśmiech i poszliśmy.
Czasem zastanawiam się, jakby to było, gdyby mama żyła. Jakby teraz wyglądało moje życie. Czy dostałabym testament od ojca? Czy chciałabym grać na fortepianie? Czy mówiłabym cokolwiek? Czy poznałabym Rossa? Cieszę się, że go poznałam. Cieszę się również z tego, że jest jak jest. Mimo, że mama nie żyje to jednak moje życie potoczyło się nawet dobrze. Zresztą rodzice Rossa też nie żyją. Tak mi przykro z jego powodu... Ale co zrobię? Ja o istnieniu ojca dowiedziałam się kilka dni po jego śmierci. Tak się zastanawiam, czy rodzice utrzymywali ze sobą jakikolwiek kontakt. No bo inaczej... A zresztą... Nie ważne...
-Laura?-głos Rydel wybudził mnie z transu.
-Wszystko ok?-spytała. Pokiwałam twierdząco głową. A żeby mi uwierzyła, lekko uśmiechnęłam się.
-Lau?-nagle do mnie podszedł Ross. Wysłałam mu pytające spojrzenie.
-Jutro możemy napisać piosenkę-uśmiechnął się do mnie. Odwzajemniłam uśmiech. Po chwili zniknął mi z pola widzenia.
-To co? Gramy i się bawimy!-krzyknął Ell wyciągając gitarę.
-Kto już jest na tyle głodny, że chce zjeść jako pierwszy? A raczej sprawdzić czy kiełbaski nie są surowe?-spytał Rocky, a wszyscy popatrzyli na niego jak na niedorozwoja...

***

Helloł!!! Przychodzę z rozdziałem jak obiecałam. Jam zmęczona XD Pisany był przed usunięciem :) Mam nadzieję, że się podoba. Może wstawię one shota następnym razem... Tak czy inaczej - żegnam się z wami :))))