Rozdział 59

*Oczami Laury*
Jechaliśmy długo, ale w końcu po długich marudzeniach Van, mojego focha na Rossa i śpiewu Ella - dojechaliśmy. Droga mi się dłużyła, ale jesteśmy. Przed nami znajdował się taki piękny krajobraz:

-Ja chcę pierwszy!-krzyknął Ell i już go nie było z nami przy rowerach.
-Wow-to jedyne słowo przecisnęło się przez moje usta. Po chwili zdziwiona spojrzałam na mojego przyjaciela. Teraz trzeba będzie naprawić to, co powiedziałam. Zdarzyła się okazja, kiedy wszyscy byli zafascynowani huśtawką. Podeszłam do Rossa i zaczęłam:
-Wiesz...-przeciągnęłam, kiedy zjawiłam się blisko.
-O. Pani obrażalska nie jest już obrażona?-spytał z ironią. Wzięłam głęboki wdech, aby czasem nie wybuchnąć.
-Oj przestań. Chciałam ci podziękować za to, że pokazałeś mi to miejsce i że mnie obudziłeś tak wcześnie.
-Wcześniej nawet nie chciałaś słyszeć o tym, że gdzieś jedziemy, więc teraz mi nie dziękuj-powiedział nawet na mnie nie patrząc. Jak duże dziecko! I co ja mam zrobić? Wzięłam głęboki wdech, podeszłam do niego i lekko pocałowałam w policzek, po czym odeszłam.
*Oczami Rossa*
Złapałem się za miejsce, gdzie przed chwilką czułem usta przyjaciółki.  Fakt faktem byłem na nią trochę zły, za to, w jaki sposób mnie potraktowała. I pewnie nadal bym był, gdyby nie ona. Co ja z nią mam...
-Ellington!-krzyknąłem, gdy zobaczyłem, że mój przyjaciel pcha się na huśtawkę.
-Czego?-spytał po chwili.
-Nie potrzebujesz zabezpieczeń? Wiesz, że możesz tam spaść-powiedziałem, a on natychmiastowo złapał się kurczowo liny i zaczął panikować:
-Nic nie mówiłeś! Pomocy! Życie jest mi miłe ja nie chcę umierać! Tyle rzeczy przede mną...
-Jakieś specjalne życzenia?-spytał Riker z sarkazmem. Szkoda tylko, że Ell nie wie, co to znaczy...
-Tak mam jedno. Muszę wam coś powiedzieć, na forum-kątem oka widziałem jak Delly nagle staje się szczęśliwa. Pewnie myśli, że Ell wyzna jej miłość. Ale znając życie jego, życzenie będzie inne...
-Chciałbym powiedzieć, że nie mogę umrzeć, ponieważ jeszcze tyle smaków żelków przede mną stoi otworem!
Teraz to Delly się zawiodła. A nawet lekko wściekła:
-Żelki? Serio Ell? Dla ciebie sprawą priorytetową są żelki?-spytała dziwnym tonem.
-A co? Zapomniałem o czymś? A tak! O wyznaniach!-teraz Delly poprawił się humor. Nie na długo...-Powiedzcie mym rodzicielom, że ich kocham!
-Czy on tak zawsze?-spytała zdziwiona Vanessa.
-Niestety...-odpowiedziała Delly wyraźnie przygnębiona.

***

Hejoł! Witam was wszystkich. Dodałam rozdział, bo notkami nie chcę zaśmiecać bloga, a mam wam coś do przekazania: moje warunki (40 czy 30 komów = rozdział) spotkały się z niezbyt przyjemną opinią. 3 osoby (nie będę wymieniać kto, bo zapewne te osoby wiedzą o kim mówię) szczególnie napisały mi, że nie podoba im się to, że nie jestem ,,jakąś super bloggerką", ,,dodaje posty które liczą 3 dialogi i jakiś opis" oraz inne rzeczy, których pisać nie będę. Mój warunek był po to: szybciej napiszecie komy, szybciej macie rozdział niż 2-3 tygodnie, a poza tym rozdziały są krótkie, bo napisałam je przed usunięciem. W takim razie cofam swój warunek, ale rozdziału wcześniej się nie spodziewajcie. Dla wyjaśnienia niejasności: nie uważam się za jakąś super bloggerkę. W ogóle nie uważam się za jakąkolwiek utalentowaną bloggerkę. Każda jest lepsza ode mnie i ja to wiem. Jak komuś się nie podoba mój styl pisania i to, jaką jestem bloggerką niech nie czyta. Zmuszam kogoś? Każę wam pisać komy? Ja napisałam warunek, a kto z moich 44 obserwatorów napisze koma to już wasza sprawa. Jest mi naprawdę przykro, że spotkałam się z takimi opiniami. Ale za to dziękuję za niektórych lojalnych czytelników i tym, z którymi do dziś mam kontakt. Tylko niektórzy znają prawdziwy powód, dla którego kazałam wam pisać AŻ tyle komów. W każdym bądź razie nie spodziewajcie się szybko rozdziału.