Rozdział 51 (Początek 2 sezonu)

*Oczami Laury*
A tam znajdował się... Kluczyk. Zwykły kluczyk. Najprawdopodobniej do drzwi.
-Tyle szukania, aby znaleźć klucz?-westchnęłam ze smutkiem. Nie tego się spodziewałam.
-Najgorsze jest to, że teraz musimy znaleźć do niego drzwi-powiedział Ross. No tak... Czy ta zagadka będzie miała kiedykolwiek koniec? Bo jak nie, to ja się załamię!
-Nie ma tu nic więcej?-spytałam z nadzieją.
-Niestety nie-odpowiedział Ross.
-Żadnej kartki? Listu? Nic?-chciałam się upewnić.
-Nic a nic.
-No to klops. Już więcej do tego pomieszczenia nie wejdę!-krzyknęłam i usiadłam na podłodze w stylu tureckim.
-Oj Lau... Nie przejmuj się. Za niedługo znajdziemy te drzwi i wtedy...-położył mi rękę na ramieniu i ucichł.
-I wtedy...?-próbowałam wymusić na nim zakończenie.
-Sam nie wiem... Może już wracajmy, co?
-A co z kluczem?
-Schowaj go tak, aby nikt go nie znalazł. Najlepiej, jak będziesz go nosiła jako wisiorek.
-Mam nosić przy sobie kluczyk, choć nie wiem do czego on służy?-spytałam zdziwiona.
-Dokładnie tak-odpowiedział i pomógł mi wstać. Już po chwili kierowaliśmy się w stronę jego domu.
Szliśmy w kompletnej ciszy. Każde z nas myślało o tej całej zagadce. Spodziewałam się rozwiązania jej czy coś, a nie głupiego klucza. I tak nie wiem, do jakich jest drzwi. Więc po co mi on?
Pogoda zmieniała się z każdą minutą. Słońce zaczęło zachodzić zza chmury, więc ochładzało się. Wiatr wiał coraz mocniej. Tym razem nie był to miły i cieplutki wiatr, a wiatrzysko zimne i ,,surowe". Zapowiadało się na nieprzyjemny huragan.
-Już za chwilkę dojdziemy-powiedział Ross, tym samym ,,wybudzając" mnie z przemyśleń. Po chwili zgodnie z jego słowami znaleźliśmy się w jego domu. Akurat weszliśmy, a zaczął padać deszcz.
-Uff! Zdążyliśmy!-ja i mój przyjaciel przybiliśmy sobie piątkę.
-Gdzie byliście jak was nie było?-zgadnijcie kto z uśmiechem na ustach nas przywitał. Podpowiedź: ktoś ciekawski, złodziej przyjaciół. Zapewne już wiecie, że to Maia.
-Byliśmy z Lau u niej-powiedział Ross i poszedł do kuchni.
-Wyszliście po śniadaniu, a już jest po obiedzie. Co robiliście tak długo?-czy ona musi wtykać nos w nie swoje sprawy?
-A co mieliśmy robić? Gadaliśmy-odpowiedział całkiem na luzie. Niezły z niego aktor...
-Dobra. Przypuścimy, że wam wierzę-a co masz do gadania? Jaka ona natrętna!
-A gdzie reszta?-spytał Ross Maię.
-Ana i Riker gdzieś pojechali razem. Z tego, co zrozumiałam Riker miał ją odwieźć na lotnisko. Ana dziś wyjeżdża. Akurat w dzień rozstania...
-Rozstali się?-spytał zdziwiony Ross.
-No tak... Po śniadaniu stwierdzili, że ich związek nie ma sensu. I raczej mieć nie będzie. Stwierdzili, że lepiej im jako zwykłym przyjaciołom, a bycie parą nie jest dla nich.
-Dobra. A co z resztą?-spytał ponownie.
-Delly i Ell pojechali na zakupy. Nie pytaj jakim cudem go wyciągnęła-powiedziała Maia widząc zdziwiony wzrok mojego przyjaciela- A Rocky i Ryland pojechali po nowy telewizor.
-Nowy telewizor?-spytał Ross. Nadal w szoku.
-No... Rydel im kazała odkupić po tym, jak dziś po śniadaniu rzucili w niego wazonem. Nie pytaj-powiedziała, gdy zobaczyła Rossa z otwartą buzią. Dom wariatów!
-A co z tobą?-powiedział Ross, jak się otrząsnął. No właśnie... Ciekawe jakie znajdzie wytłumaczenie...
-Ja musiałam zostać i poczekać na ślusarza. Ell zepsuł zamek od toalety. Po raz kolejny - nie pytaj-Maia się zaśmiała. Od jej śmiechu mi nie dobrze...
-Wiesz może kiedy będą?-spytał Ross.
-Za jakieś 15 minut? Tak przynajmniej mówili, jak do nich dzwoniłam pół godziny temu.
-Do kogo dzwoniłaś?-spytał ponownie.
-Do Rydel i Ella.
-Cała Delly-Ross powiedział cicho do siebie-Dobra to my się gdzieś przejdziemy, co nie Lau?-przytaknęłam. Nie miałam ochoty zostać z nią w jednym pomieszczeniu. Wystarczy mi noc w jej obecności.
Chwilkę później szłam razem z przyjacielem w przeciwną stronę do mojego domu. Po tamtej stronie znajdował się taki park:

Przeszliśmy na drugą stronę mostku. Tam znajdował się taki widok:

Podeszliśmy razem do altanki. Tam niestety zastaliśmy... Sashę. Pokazałam Rossowi, aby nie podchodził, póki nas nie zauważyła. Rozmawiała z kimś przez telefon. Wiem, że to nie ładnie, ale postanowiłam ją podsłuchać:
-Myślisz? A co jak się dowie? Myślę, że nie. To by było bez sensu. Ale miałam cel... Nie! To nie tak. Przecież wiesz, że cię kocham, ale nie mogę z tobą póki co być... Zabiłby mnie! Tak? Ja też cię kocham. Papa!
Tyle usłyszałam z jej rozmowy. Potem poszła. Z tego, co zrozumiałam rozmawiała z chłopakiem, z którym nie może być. A o czym? O ich związku! Pewnie chodzi o Marka... Oni nie mogli być razem, bo jej ojciec zabronił... Pewnie dlatego mówiła: ,,A co jak się dowie?".
-Kto to był?-spytał Ross. No tak... Była od tyłu.
-Nie pamiętasz? Sasha. Na balu ją spotkaliśmy.
-Czemu nie chciałaś się z nią widzieć?
-Mam swoje powody...-powiedziałam i zamilkłam.
-Mogę wiedzieć, jakie?
Długo walczyłam ze sobą, czy powiedzieć o tym Rossowi. A co jak będzie się śmiał? Przecież to mój przyjaciel... Ale czy powinnam mu mówić? A czemu bym nie miała? A co jak stwierdzi, że nadal jest tak jak było? Nie. Chyba zna mnie na tyle, by wiedzieć... Takie to nurtowały mnie kwestię. Jednak postanowiłam wybrać jedną z opcji i...

***

Witam po kilkunastu dniach przerwy! Dziękuję za szczere komentarze, przy poprzednim rozdziale:) Jesteście tacy kochani! Chciałam powiedzieć, że w tym sezonie Laura zacznie mówić do kolejnej osoby, a może nawet osób. To znaczy tak myślę... To od niej zależy XD (i od mojego humoru). Mam nadzieję, że się podoba:) Zapraszam do komentowania! Do napisania!